Η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται ενώπιον μιας πιθανής σημαντικής ανακάλυψης για τη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος. Μια νέα έκθεση προτείνει ότι ένα βασικό συστατικό του ανοσοποιητικού συστήματος ενός ασθενούς μπορεί να επανασυνδεθεί για να εξουδετερώσει καρκινικά κύτταρα.
Η 71χρονη Η Κάθι Γουίλκς, πάλευε με προχωρημένο καρκίνο του παγκρέατος που είχε εξαπλωθεί σε άλλα όργανα του σώματος της και αποδείχθηκε ότι δεν ανταποκρινόταν στις πολύπλοκες και επώδυνες θεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε από την ημέρα της διάγνωσης της, σε ηλικία 67 ετών.
Το 2021, αντιμετωπίστηκε με τη νέα θεραπεία.
Η νέα προσέγγιση, που περιγράφεται στο τεύχος 2 Ιουνίου του New England Journal of Medicine, επικεντρώθηκε σε έναν συγκεκριμένο τύπο λευκών αιμοσφαιρίων, γνωστά ως Τ-κύτταρα, τα οποία φυσικά καταπολεμούν τις λοιμώξεις.
Η ασθενής έλαβε μία μόνο θεραπεία, η οποία περιελάμβανε αρκετές ημέρες έγχυσης με τα ανασχεδιασμένα φονικά Τ-κύτταρα. Έντεκα μέρες αργότερα, πήρε εξιτήριο. Μέσα σε ένα μήνα, οι καρκινικοί όγκοι στους πνεύμονές της είχαν μειωθεί κατά 67%.
Η Κάθι συνεχίζει να τα πηγαίνει καλά ένα χρόνο μετά, σύμφωνα με την ομάδα μελέτης.
Στην ουσία, πρόκειται για ένα πολύ συγκεκριμένο είδος ανοσοθεραπείας. Η ανοσοθεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τη θεραπεία ασθενών με στοχευμένα φάρμακα που ωθούν το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς να επιτεθεί και να σκοτώσει καρκινικά κύτταρα.
Στην περίπτωση του καρκίνου του παγκρέατος, η ύπαρξη πιο αποτελεσματικών παρεμβάσεων θα ήταν μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη, δεδομένου ότι οι όγκοι του παγκρέατος είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν, έχουν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και οι άνθρωποι πεθαίνουν πολύ γρήγορα.
Οι τρέχουσες θεραπείες για τον καρκίνο του παγκρέατος περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση καρκινικών κυττάρων. Ακτινοβολία, χημειοθεραπεία και/ή τη μη χειρουργική θανάτωση καρκινικών κυττάρων (ablation) με την έκθεσή τους σε υπερβολική ζέστη, κρύο, ραδιοσυχνότητες ή και αλκοόλ.
Δυστυχώς, τα αποτελέσματα είναι συχνά φτωχά, αν και το πόσο καλά τα πάει ένας ασθενής, εξαρτάται από το πόσο προχωρημένη είναι η ασθένειά του κατά τη διάγνωση.